Uzaktan Çalışmanın ve İşyeri Ortamında Çalışmanın İş Tatmini Üzerindeki Etkisinin Karşılaştırmalı Analizi
Özet Görüntüleme: 142
/ 
PDF İndirme: 65
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10445075Anahtar Kelimeler:
Esnek Çalışma, Uzaktan Çalışma, İş TatminiÖzet
2019 yılında dünya genelinde etkili olan COVİD-19 pandemisi ile daha fazla gündeme gelmeye başlayan uzaktan çalışma, kriz dönemlerinde çalışma hayatında sürekliliğin sağlanmasında önemli bir çalışma modeli olarak varlığını sürdürmektedir. Uzaktan çalışma ile işgücünün geleneksel iş modellerinden uzaklaşması iş tatmini sorununu da beraberinde getirmiştir. Bunun için bu çalışma uzaktan çalışma ile işyerinde çalışmanın iş tatmini üzerindeki etkisini ortaya koyma amacıyla hazırlanmıştır. Bu çalışma akademisyenler, bankacılar, öğretmenler, çağrı merkezi çalışanları ve yazılım mühendisleri üzerinde anket yöntemi ile veri toplanmıştır. Çalışmada Minnesota İş Tatmini Envanteri’nin yirmi soruluk kısa versiyonu kullanılmıştır. 546 katılımcıdan elde edilen veriler SPSS paket 23 programı ile T-Testi, ANOVA ve korelasyon testleri ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçlarına göre Uzaktan çalışmada ve işyeri ortamında çalışmada elde edilen tatmin düzeylerinin karşılaştırmasında Pearson korelasyon yöntemi kullanılmıştır. Buna göre İşyeri ortamında ve uzaktan çalışmada işe duyulan tatmin puanları arasındaki ilişki istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur(p<.05). Buna göre katılımcıların uzaktan çalışmada elde ettikleri tatmin düzeyleri işyeri ortamında elde ettikleri tatmin düzeyinden daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte akademisyenlerin diğer meslek gruplarına göre uzaktan çalışmada elde ettikleri tatmin düzeyleri daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Uzaktan çalışmada tatmin düzeyi en düşük olan meslek grubu ise öğretmenler iken, bekar katılımcıların evli katılımcılara göre uzaktan çalışmada elde ettikleri tatmin düzeyleri daha yüksek olduğu çalışmada ortaya çıkan bir diğer önemli sonuçtur.
Referanslar
Akıncı, A. (2013). Siyaset Ahlakı İle İş Ahlakına Teorik Bir Bakış. İş, Güç Endüstri İlişkileri Ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15 ( 2), 82-96.
Aktan, C., C. (2001). Siyasal Ahlak Ve Siyasal Yozlaşma, Yolsuzlukla Mücadele Stratejileri, Ankara: Hak-İş Yayınları.
Aktaş, K. (2014). Etik-Ahlâk İlişkisi Ve Etiğin Gelişim Süreci, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Ve Yönetim Dergisi, 22-32.
Aktaş, Y. and Cesur, E., E. (2015). Bir Bakışta İnsan Kaynakları Yönetimi, Bursa: Dora Yayınları
Arslan, M. and Berkman, Ü. (2009). Dünya’da ve Türkiye’de İş Etiği ve Etik Yönetimi, İstanbul: Türk Sanayici ve İş Adamları Derneği, Yayın No: TÜSİAD/T-2009-06-492.
Arslan, M. (2005). İş ve Meslek Ahlâkı, Ankara: Siyasal Kitabevi.
Ayni, M. A. (1939). Türk Ahlakçıları, İstanbul: Nüve Ajans, Birinci Baskı.
Bahar, E. (2014). Meslek Etiği, Ankara: Detay Yayıncılık.
Bayraktaroğlu, S. and Yılmaz Ersoy, S. (2012). İnsan Kaynakları Yönetiminde İş Etiği Uygulamaları ile Örgütsel Performans Arasındaki İlişki: Fortune Türkiye En Büyük 500 Şirket Örneği, İş Ahlakı Dergisi, 5 (10), 117-148.
Bektaş Ç. (2016). İş Ahlakı ve Sosyal Sorumluluk, İstanbul: Beta Yayınları
Bektaş, Ç. (2020). Etik Dışı Davranışlar, S. Polatcı (Ed). Kuramsal Temelleriyle Örgütsel Davranış Ölçekleri Rehberi içinde (ss. 73-83). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Bozkurt, S. and Doğan, A. (2013). İş Değerleri ile İş Etiği Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Kamu ve Özel Sektör Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma, Business and Economics Research Journal, 4(4), 71-86.
Büte, M. (2011). Algılanan Örgüt İkliminin Ahlaki Olmayan Davranışlar Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25 (2), 103-122.
Celep, C., Doyuran, Ş., Sarıdede, U. and Değirmenci, T. (2004). Eğitim Örgütlerinde Çok Boyutlu İş Etiği ve Örgütsel Adanmışlık. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz, İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya
Djurkovic, J. And Maric, R. (2010).The Influence of Human Resource Management on Improvement of Busıness Ethics, Perspectives of Innovations, Economics & Business, 4 (1), 77-79.
Doğan, S. and Karataş, A. (2012). Örgütlerde Sosyal Sorumluluk Bilinci ve Güven Ortamının Oluşturulmasında Etiğin Önemi, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26 (1), 93-109.
Doğan, S. and Kılıç, S. (2008). İlişki Yönetiminde İç ve Dış Müşteri Memnuniyetinin Sağlanması, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi İİBF Dergisi, 10 (14), 60-87.
Ergün, N. (2009). Örgütlerde Ahlak Dışı Davranışların Nedenleri ve Çalışanlara Yönelik Ahlak Dışı Davranışların Havayolu Taşımacılığı Sektörü Açısından İncelenmesi, İş Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 11(3), 149-168.
Gül H. (2006). Ahlak Dışı Davranışlar ve Ussallaştırılması: Devlet Hastanelerinde Bir Uygulama, Selçuk Üniversitesi Karaman İ.İ.B.F. Dergisi, 9 (10), 65-79.
Güler, E., G. and Yükselen, C. (2010). Hotel Employees' Beliefs On Unethical Behavior, Social Responsibility Journal, 6 (2) 252-267.
Güney, S.(2006). Ahlaki Liderliğin Kavramsallaştırılması ve Ahlaki Yönetimde Liderliğin Rolü, Yönetim ve Ekonomi,13 (1), 135-138.
Kıngır S. and Okçu, V. (2011). Etik Liderlik, Yönetimde Çağdaş Ve Güncel Konular (Ed. İsmail Bakan), Ankara: Gazi Kitabevi.
Mishra A., K. and Aithal, P. S. (2023). Building Ethical Capital Through Human Resource, International Journal Of Management, Technology, And Social Sciences (Ijmts), 8 (1), 1-15.
Orman, S. and Parlak, Z. (2009). İşletmelerde İş Etiği, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları, Yayın No:2009-23.
Özdaşlı, K. and Derya, S. (2011). Yönetim Ve Ahlak, İşletme Etiği (Ed: Zeyyat Sabuncuoğlu). İstanbul: Beta Yayınları.
Özel, İ. (2013). Kur’ân Ekseninde Narsizm Ve Din, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6 (28), 248-268.
Özgener, Ş. (2002). İmalat Sanayi İşletmelerindeki Kamu Ve Özel Sektör Yöneticilerinin İş Ahlâkına İlişkin Tutumları, Amme İdaresi Dergisi, 35(1), 167-180.
Özgener, Ş. (2009). İş Ahlâkının Temelleri: Yönetsel Bir Yaklaşım, 1. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Primelaux, P. and Stieber, J. (1994). Profit Maximization: The Ethical Mandate Of Business, Journal Of Business Ethics, 13 (4), 287-294.
Sever, A., K. (2009). Kul Hakkı. 3. Baskı. İstanbul: Işık Yayınları.
Şen, M., L. (2010). T. C. Başbakanlık Kamu Görevlileri Etik Rehberi, Ankara.
Takala, T. (2005). Postmodern Business Ethics-Is It Possible, Is It Relevant? Electrical Journal Of Business And Organization Ethics, 3 (1), Http://Www.Jyu.Fi/Ejbo/Archive/Takala3.Html, (08.04.2005).
Töre, E. (2006). The Effect Of Organizational Climate And Organizational Commitment On Unethical Behavior At Work, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Varinli, İ. (2004). Hizmet İşletmelerinde Çalışanların Ahlak Olmayan Davranışlarına İlişkin Değerlendirilmesi, Journal Of Ege Akademik Bakış¸ 1 (2), 44-53.
Velasquez, M., G. (1988). Business Ethics: Concepts And Cases, New Jersey: Prentice Hall.
Winstanley D., Woodall, J. and Edmund, H. (1996). Business Ethics And Human Resource Management Themes And İssues, Personnel Review, 25 (6), 5-12.
Wong, S., C., K. (1998). Staff Job-Related Ethics Of Hotel Employees İn Hong Kong, International Journal Of Contemporary Hospitality Management, 10 (3), 107-115.
www.Philiphumbert.Com (Access Date:11.02.2015).
Yıldırım, A. and Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, 5. Baskı, Ankara: Seçkin Yayınları.
Zaim, H. (2012): İş Hayatında Erdemli İnsan, Utesav (Uluslararası Teknolojik Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Vakfı), İstanbul: Empati Matbaacılık
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Journal of Academic Opinion
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
